Tuesday, November 17, 2009

პოლიტიკური "სტატისტიკა"




ნაციონალური „ათეულიდან“ ნაციონალურ „ერთულამდე“

სააკაშვილს „ნაციონალური ათეულიდან“ მხოლოდ მერვე ნომერი შემორჩა. სად არის წინა შვიდი და მომდევნო ორი პოლიტიკური ლიდერი?

დიდი პოლიტიკური მნიშვნელობის მქონე გადაწყვეტილებები წლების შემდეგ სტატისტიკურ მონაცემად იქცევა ხოლმე. 2003 წლის 2 ნოემბრის საპარლამენტო არჩევნებისთვის შექმნილი ერთ-ერთი საარჩევნო ბლოკის _ „სააკაშვილი _ ნაციონალური მოძრაობის“ სიაც, დღეს, უბრალო სტატისტიკური მონაცემია. სააკაშვილს დიდი ნაციონალური ათეულიდან ამ დრომდე მხოლოდ ვანო მერაბიშვილი შემორჩა.
კობა დავითაშვილი, მაია ნადირაძე, კოტე კემულარია, ზვიად ძიძიგური, დავით ბერძენიშვილი, რომან გოცირიძე, გიორგი არველაძე, ვანო მერაბიშვილი, ირაკლი ოქრუაშვილი, ბესო ჯუღელი, _სწორედ, ამ თანმიმდევრობით განალაგა დიდი ნაციონალური ათეული იმ დროს ოპოზიციის ლიდერმა და შემდეგში რევოლუციის ბელადმა, მიხეილ სააკაშვილმა.
პოლიტიკური საარჩევნო სიები, როგორც წესი, სხვადასხვა პოლიტიკური სიტუაციის შესაბამისად და, რაღა თქმა უნდა, ერთგულებისა და ნდობის საფუძველზე შეირჩევა ხოლმე. პარადოქსია, მაგრამ, ფაქტია, რომ მიხეილ სააკაშვილს პირველად, სწორედ, პირველი ათეულის წევრები განუდგნენ.
პოლიტიკურმა დრომ აჩვენა, რომ ვარდების რევოლუციის 6 წლის თავზე, მიხეილ სააკაშვილს რჩეული ათეულიდან ყველაზე მეტად იმდროინდელი ათეულის მე-8 ნომერმა ვანო მერაბიშვილმა „უერთგულა“. დანარჩენი 9-დან უმრავლესობა დღეს სააკაშვილის შეურიგებელი ოპონენტია, მცირე ნაწილი კი _ პოლიტიკურ ავანსცენას მატერიალური სარგებლის სანაცვლოდ ჩამოშორდა. ისინი, დღეს, მართალია სააკაშვილის ოპონენტები არ არიან, მაგრამ, ვერც მის პოლიტიკურ დასაყრდენად გამოდგებიან.
6 პოლიტიკური წლის შემდეგ „ნაციონალური ათეულის“ პოლიტიკური პოზიციები მნიშვნელოვნად შეიცვალა.
#1 _ დავითაშვილი კობა
„ნაციონალურ მოძრაობასთან“ და მიხეილ სააკაშვილთან ყველაზე ახლოს იყო. `ნაცმოძრაობის~ შექმნა-განვითარებაში დიდი ფიზიკური და მატერიალური ძალა ჩადო. შემდეგ კი სააკაშვილი და მისი პარტია ერთ-ერთმა პირველმა მიატოვა. ნაციონალებთან პოლიტიკური გაყრის შემდეგ, პარტიის პარტნიორ პოლიტიკოსებთან _ ზვიად ძიძიგურსა და კახა კუკავასთან ერთად _ საქართველოს კონსერვატიული პარტია შექმნა. კონსერვატიული პარტიის თავმჯდომარის პოსტი კი მას შემდეგ დატოვა, რაც 2006 წლის 5 ოქტომბრის ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების შემდეგ, ამ არჩევნებთან დაკავშირებული ვიდეოკომპრომატი გამოუქვეყნეს _ ვიდეომასალის თანახმად იგი პარტიულ სიაში ჩასმის სანაცვლოდ აზერბაიჯანელი ეროვნების საქართველოს მოქალაქისგან 20 ათას დოლარს იღებდა. 2007 წლის მარტში დავითაშვილმა `ხალხის პარტია~ შექმნა. დღეს, კობა დავითაშვილი მიხეილ სააკაშვილისა და მისი ხელისუფლების წინააღმდეგ მებრძოლი ერთ-ერთი ყველაზე რადიკალი ოპოზიციონერი ლიდერია.
#2 _ ნადირაძე მაია
თავდაპირველად `ტრადიციონალისტების~ წევრი იყო. 1999 წელს აღნიშნული პარტიის სხვა წარმომადგენლებთან ერთად პარლამენტში ასლან აბაშიძის `აღორძინების~ ბლოკის სიით შევიდა. 2003 წლის საპარლამენტო არჩევნების დროს მიხეილ სააკაშვილს დაუმეგობრდა და `ნაცმოძრაობის~ საპარლამენტო სიაში მოწინავე ადგილიც დაიკავა. 4 წლის განმავლობაში პარლამენტში `ნაცმოძრაობის~ კვოტით საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერის პოსტს იკავებდა და პარლამენტის ტრიბუნიდან სააკაშვილსა და მის პარტიას განსაკუთრებული სიჯიუტით იცავდა.
2007 წლის ნოემბრის მოვლენების შემდეგ კულუარებში ითქვა, რომ მაია ნადირაძეს პრეზიდენტთან ურთიერთობა დაეძაბა. ნათქვამს ისიც ადასტურებდა, რომ 2008 წლის ვადამდელი საპრეზიდენტო, თუ საპარლამენტო საარჩევნო კამპანიის დროს, ნადირაძე არსად გამოჩენილა. ბევრი ამას იმ ფაქტორითაც ხსნიდა, რომ `ნაციონალური მოძრაობის~ ყოფილი სახე, იმ დროისთვის საზოგადოების დიდ გაღიზიანებას იწვევდა, შესაბამისად, ხალხმრავალ ადგილებსა და წინასაარჩევნო კამპანიებში მისი გამოჩენა წამგებიანი იყო. იმ დროს, კულუარებში ნადირაძის კანდიდატურას დიდ ბრიტანეთში საქართველოს საგანგებო და სრულუფლებიანი ელჩის თანამდებობაზეც მოიაზრებდნენ. საბოლოოდ, მისი საქართველოში, კერძოდ კი, ქუთაისში დატოვება გადაწყდა. წლების განმავლობაში `ნაცმოძრაობის~ ერთგული დამცველი, უხეში განცხადებებით გამორჩეული მაია ნადირაძე საქართველოს ენერგეტიკის მარეგულირებელი კომისიის წევრობას დასჯერდა. მოქმედი კანონმდებლობის თანახმად, სემეკ-ის წევრს თანამდებობაზე საქართველოს პრეზიდენტი ნიშნავს _ 6 წლის ვადით. აქტიურ პოლიტიკას ჩამოშორებული პროფესიით ფსიქოლოგი მაია ნადირაძე დღეს სემეკ-ში თავს საკმაოდ კომფორტულად და მატერიალურად უზრუნველყოფილად თვლის, ამ უწყებას ყოფილი პირველი `ნაციონალი~ ქალბატონის `სამსახური~ ყოველთვიურად 15 ათასი ლარი უჯდება.
#3 _ კემულარია კოტე
სააკაშვილს პარლამენტიდან დაუახლოვდა. 2002 წლიდან პარლამენტში შექმნილი `ნაციონალური მოძარაობის~ ფრაქციას ხელმძღვანელობდა. ვარდების რევოლუციის შემდეგ იყო რუსეთში საქართველოს ელჩი, იუსტიციის მინისტრი, უზენაესი სასამრთლოს თავმჯდომარე, 2005 წლის დეკემბრის სამთავრობო კარუსელის შედეგად უშიშროების საბჭოს მდივნის სავარძელში მოხვდა. დღეს, აქტიურ პოლიტიკურ ასპარეზზე აღარ არის. შესაბამისად, მისი პოლიტიკური წონაც დაბალ ნიშნულამდეა დასული.
#4 _ ძიძიგური ზვიად
შევარდნაძის ხელისუფლების დემონტაჟის მიზნით, საკუთარი პარტიით, მიხეილ სააკაშვილის „ნაციონალურ მოძრაობასთან~ პოლიტიკურ ბლოკში რესპუბლიკურ პარტიასთან ერთად შევიდა. თვითმმართველობის არჩევნებში ბლოკმა წარმატებებს მიაღწია. 2003 წლის 2 ნოემბერს კი _ საპარლამენტო არჩევნებში გაიმარჯვა.
პირველი ბზარი მმართველ კოალიციაში 2004 წლის გაზაფხულზე, საპარლამენტო არჩვნების შემდეგ გაჩნდა, როდესაც ძიძიგურის განმარტებით: `სააკაშვილმა, პრაქტიკულად, დაშალა კოალიცია და მთელი პოლიტიკური ცენტრი უშიშროების საბჭოში გადაიტანა, სადაც ყველა გადაწყვეტილებას ადრე უცნობ პირებთან _ ძალოვანი სტრუქტურების ხელმძღვნელებთან ერთად იღებდა. კოალიციის პროგრამით გათვალისწინებული დემოკრატიული რეფორმების ნაცვლად სააკაშვილმა დაიწყო რუსულ-თურქმენული ტიპის კონსტიტუციური რეფორმის განხორციელება, დახურა დამოუკიდებელი ტელევიზიები, დაითხოვა თვითმართველობები და მთლიანად დაიქვემდებარა ბიზნესი.~
ზვიად ძიძიგურმა და კონსერვატიული პარტიის დეპუტაციამ პროტესტის ნიშნად საპარლამენტო უმრავლესობა დატოვეს.
2007 წლის შემოდგომაზე პოლიტიკურმა პროცესებმა პარლამენტიდან ქუჩაში გადაინაცვლა. ზვიად ძიძიგურიც საპროტესტო ტალღის ავანგარდში მოექცა და სააკაშვილს და მის ხელისუფლებას დღემდე ქუჩის აქციებით უპირისპირდება.
#5 _ ბერძენიშვილი დავით
რესპუბლიკური პარტიის თავმჯდომარეობის პერიოდში სააკაშვილს საკუთარ პარტიასთან ერთად შევარდნაძისა და აბაშიძის წინააღმდეგ საბრძოლველად დაუახლოვდა. 2004 წლის მოწვევის პარლამენტში პოლიტიკური ბლოკის საარჩევნო სიით გავიდა. არის ლოზუნგების ავტორი _ `საქართველო შევარდნაძის გარეშე!~ და `აჭარა აბაშიძის გარეშე!~ შევარდნაძისა და აბაშიძის ხელისუფლებიდან გასტუმრებამდე მიხეილ სააკაშვილს არ აკრიტიკებდა. დაუპირისპირდა მას შემდეგ, რაც მიიჩნია, რომ ხელისუფლება არასწორი გზით წავიდა და დემოკრატიული რეფორმების გზიდან ავტორიტარიზმის გზაზე გადაუხვია.
#6 _ გოცირიძე რომან
ვარდების რევოლუციის შემდეგ დეპუტატი გახდა და პარლამენტში საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტს ხელმძღვანელობდა. 2005 წლის გაზაფხულზე ეროვნული ბანკის პრეზიდენტად დანიშნეს.
ეროვნული ბანკის დატოვებამ ვადაზე ადრე მოუწია. თანამდებობიდან წასვლის შესახებ განცხადება საკუთარი ხელით დააწერინეს. განცხადების დაწერის დროს, თანამდებობიდან წასვლა თავად, პოლიტიკური გარემოებებისათვის ანგარიშის გაწევად შეაფასა.
ციტატა რომან გოცირიძის განცხადებიდან: `
„რა თქმა უნდა, პოლიტიკა არის ძალიან რთული და საკუთარი ნებით აქედან სხვა თანამდებობაზე გადასვლა გარემოებებისადმი ანგარიშის გაწევას ნიშნავს. ცნობილი ნათქვამია: როდესაც სათქმელი ძალიან ბევრი გაქვს, სჯობს, არაფერი თქვა.“
#7 _ არველაძე გიორგი
სააკაშვილს ჯერ კიდევ იუსტიციის მინისტრობის დროს დროს დაუახლოვდა. სააკაშვილის მინისტრობის პერიოდში იგი შევარდნაძის ადმინისტრაციაში მუშაობდა. 2003 წლის ვარდების რევოლუციის შემდეგ პარლამენტის დეპუტატი გახდა. 2004-2005 წლებში პარტიასა და პარტიულ ინტერესებს პარლამენტში იცავდა, შემდეგ _ პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში. 2006 წელს ირაკლი ოქრუაშვილის მიერ დაწუნებული ეკონომიკის მინისტრის პორტფელიც მადლიერმა ჩაიბარა და 2008 წლის იანვარში განხორციელებული სამთავრობო ცვლილებების შედეგად, სამინისტროდან კერძო ბიზნესშიც `საკუთარი ნებით~ წავიდა. ამჯერად იმ მედიაჰოლდინგის გენერალური დირექტორია, რომელიც ტელეკომპანია `იმედსა~ და რადიო `იმედს~ აერთიანებს.
#8 _ მერაბიშვილი ვანო
მიხეილ სააკშვილს პარლამენტიდან დაუმეგობრდა. 2002წელს მასთან ერთად დაარსა ნაციონალური მოძრაობა და პარტიის გენერალური მდივნის პოსტი ჩაიბარა. შევარდნაძის ხელისუფლების მიწურულს სხვადასხვა ხმაურიან საკითხებზე რადიკალური განცხადებებისა და ქმედებებისთვის თავს არ იშურებდა. მაგალითად, რამდენიმე დღის განმავლობაში კობა დავითაშვილთან და ზვიად ძიძიგურთან ერთად პირდაპირ იუსტიციის სამინისტროს შენობაშიც კი იშიმშილა პენსიონერების უფლებების დაცვის, კერძოდ, საპენსიო დავალიანებების გასტუმრების მოთხოვნით. 2004 წლის 26 იანვარს, პრეზიდენტად ინაუგურაციის მეორე დღეს, სააკაშვილმა იგი პრეზიდენტის თანაშემწედ დანიშნა და ეროვნული უშიშროების საბჭოს მდივნის მოვალეობა მიანიჭა. ივნისში კი საქართველოს უშიშროების მინისტრის პოსტი ჩააბარა. იმავე 2004 წლის დეკემბერში სააკაშვილმა მერაბიშვილი შინაგან საქმეთა მინისტრად დანიშნა. მას შემდეგ მერაბიშვილს სამთავრობო უწყება აღარ გამოუცვლია, მას აღარ შეხებია არც ერთი სამთავრობო კარუსელი, აღნიშნულ თანამდებობაზე პოზიციები იმდენად გაიმყარა, რომ ერთდროულად `შიში~ და `სიყვარული~ თავად `ნაციონალური პარტიის~ წევრებისგანაც კი დაიმსახურა. დაიმსახურა `საპატიო კომპლიმენტიც~ _ მაია ნადირაძემ მას ქვეყნის ხერხემალი უწოდა. მერაბიშვილი შს უწყებაში თავს დღესაც კომფორტულად გრძნობს და საკუთარ ხილულ, თუ უხილავ გავლენებს დღითიდღე იმყარებს. კულუარებში ხშირად საუბრობენ იმაზე, თანამდებობრივად მასზე გავლენიანი პრეზიდენტი სააკაშვილი, რეალურად, მისი გავლენის ქვეშ იმყოფება.
#9 _ ოქრუაშვილი ირაკლი
იყო ნაციონალური მოძრაობის აქტივისტი, მიხეილ სააკაშვილთან განსაკუთრებით დაახლოებული პირი. ვარდების რევოლუციის შემდეგ სხვადასხვა დროს ფლობდა შიდა ქართლის გუბერნატორის, შინაგან საქმეთა მინისტრის, გენერალური პროკურორისა და თავდაცვის მინისტრის პოსტებს. მისი გენერალური პროკურორობის დროს დააკავეს შევარდნაძის ხელისუფლების წევრები და ციხეებიდან მას შემდეგ გაათავისუფლეს, რაც მილიონობით თანხები, ე.წ თავისუფლების გამოსასყიდი გადაახდევინეს. თავდაცვის მინისტრობის დროს, პრეზიდენტთან დიდი პოლიტიკური დაპირისპირება მოუხდა. სააკაშვილმა ყოფილი მარჯვენა ხელი და ძირითადი დასაყრდენი ირაკლი ოქრუაშვილი მინისტრობიდან გაათვისუფლა. მთავრი ძალოვანი უწყების ჩამოშორება `პოლიტიკურ ქორად~ ცნობილი ოქრუაშვილისთვის შეურაცხმყოფელი აღმოჩნდა. სააკაშვილს შეთავაზებულ ეკონომიკის მინისტრის სავარძელზე წიხლი უკრა. პრეზიდენტმა მინისტრობაზე ოქრუაშვილის უარი საგანგებო პრესკონფერენციაზე იმ არგუმენტით გაამართლა, რომ თავდაცვის ყოფილი მინისტრი სწავლა-განათლების მისაღებად საზღვარგარეთYაპირებდა წასვლას. რამდენიმე თვეში „უცხოეთში განწავლული“ ოქრუაშვილი თბილისში ოპოზიციური იდეებით დაბრუნდა და სატელევიზიო ეთერები სკანდალური განცხადებებით აავსო. 2007 წლის 27 სექტემბერს ოქრუაშვილი მის მიერ შექმნილი პარტიის - `ერთიანი საქართველოსთვის~ ოფისში დააკავეს. ექსმინისტრს თანამდებობის ბოროტად გამოყენებასა და ფულის გამოძალვაში დასდეს ბრალი. დღეს ირაკლი ოქრუაშვილი საფრანგეთში პოლიტიკური დევნილის სტატუსით იმყოფება და საკუთარი ოპოზიციური პარტიის წევრებს სააკაშვილის ხელისუფლების საწინააღმდეგო პოლიტიკურ ინსტრუქციებს, სწორედ, ამ ქვეყნიდან აწვდის.
#10 _ ჯუღელი ბესო
წლების განმავლობაში იყო `ნაცმოძრაობის~ ერთ-ერთი აქტიური სახე. პარტიას მას შემდეგ გაუწყრა, რაც პარტიამ აწყენინა. 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების სიაში მისთვის ადგილი ვერ გამოინახა. ბესო ჯუღელი იტალიაში გადასახლდა და ქართული პრესის საშუალებით `ნაციონალების~ კრიტიკას მიჰყო ხელი. 2008 წლის ნოემბერში ქართველ საზოგადოებას ქართული პრესის ფურცლებიდან აცნობა, რომ `მოქმედი მთავრობა საბაშვო ბაღია, რომელსაც არავითარი ჭკუა არ მოეკითხება.~ აღნიშნა ისიც, რომ პრეზიდენტ სააკაშვილთან აღარაფერი აკავშირებს, რომ მათ შორის სატელეფონო საუბრებიც კი აღარ არის. ჯუღელმა ხაზი გაუსვა იმასაც, რომ ქვეყნის წინაშე საკუთარი ვალი მოიხადა და ახლა დროა დაისვენოს.

0 comments:

Post a Comment